Πως να βοηθήσω το παιδί μου στην Α Δημοτικού στο διάβασμα

Πως να βοηθήσω το παιδί μου στην Α Δημοτικού στο διάβασμα: Εφαρμόζω την εποπτευόμενη αυτονομία.

Η Α’ Δημοτικού είναι η τάξη στην οποία χρειάζεται να θέσω σωστές βάσεις στο διάβασμα του παιδιού, ώστε να συμβάλλω στην καλύτερη σχολική του επίδοσή και σε μία σχολική ζωή που το παιδί θα απολαμβάνει.

Πώς θα το επιτύχω αυτό; Βοηθώντας το παιδί μου να μάθει να διαβάζει μόνο του! Για να μάθει ένα παιδί να διαβάζει μόνο του εύκολα, χρειάζεται να έχει μάθει να φροντίζει τον εαυτό του και να αναλαμβάνει ευθύνες. Κι αυτό χρειάζεται να έχει συμβεί πολύ πριν πάει στην Α’ Δημοτικού. Καθώς μεγαλώνει ένα παιδί χρειάζεται να έχει μάθει να ντύνεται μόνο του, να μαζεύει τα παιχνίδια του κ.α.. Ένα παιδί που έχει μάθει να το υπηρετούν θα δυσκολευτεί να αυτονομηθεί στο διάβασμά του. Θα χρειάζεται συνεχώς κάποιον κοντά του να τον βοηθάει ή να κάνει τις εργασίες του για εκείνο.

Αφήνοντας το παιδί μας να αναλαμβάνει τις ευθύνες του, όπως είναι και το διάβασμά του, εκτός από τις καλές σχολικές του επιδόσεις, θα επιτύχουμε να μεγαλώσουμε έναν ανεξάρτητο και υπεύθυνο άνθρωπο με αυτοπεποίθηση που μπορεί να αναπτύξει υγιής διαπροσωπικές σχέσεις και να αντιμετωπίσει οτιδήποτε στη ζωή του, σε οποιοδήποτε περιβάλλον κι αν βρεθεί, και, εν τέλει, να είναι ευτυχισμένος.

Πως να βοηθήσω το παιδί μου να μάθει να διαβάζει μόνο του;

Για να μάθει το παιδί μου να διαβάζει μόνο του, χρειάζεται να εφαρμόσω τη λεγόμενη “εποπτευόμενη αυτονομία”, τον αποτελεσματικότερο τρόπο χειρισμού της σχολικής μελέτης ενός παιδιού.

Πιο συγκεκριμένα,:

1. Μαθαίνουμε στο παιδί πως να οργανώνει τον χρόνο μελέτης του. (Βλ. Χρόνος μελέτης παιδιού).
2. Εφαρμόζουμε την εποπτευόμενη αυτονομία (Βλ. Ο καλύτερος τρόπος διαβάσματος). Στην “εποπτευόμενη αυτονομία” αφήνουμε το παιδί να διαβάσει μόνο του, δηλώνοντας διαθέσιμοι, σε περίπτωση που χρειαστεί τη βοήθειά μας. Ειδικότερα, στην Α’ Δημοτικού, μέχρι το παιδί να μπορεί να διαβάσει μόνο του τις εκφωνήσεις των εργασιών του, τις διαβάζουμε εμείς για εκείνο για μία μία εργασία. Αφού βεβαιωθούμε ότι έχει καταλάβει τι χρειάζεται να κάνει, απομακρυνόμαστε από τον χώρο μελέτης, λέγοντας στο παιδί με ήρεμο τρόπο: «Κάνε την εργασία σου τώρα. Αν χρειαστείς βοήθεια, φώναξέ μου να έρθω. Είμαι εδώ για σένα!». Δε βρισκόμαστε συνεχώς από πάνω ή δίπλα στο παιδί μας. Αντιθέτως, βρισκόμαστε στο σπίτι και ασχολούμαστε με άλλες δραστηριότητες της καθημερινής μας ζωής. Έτσι, το παιδί αντιλαμβάνεται την παρουσία μας και ξέρει ότι μπορεί να ζητήσει τη βοήθειά μας, αν τη χρειαστεί.
3. Όταν το παιδί δυσκολεύεται, μπορώ να του πω: «Μπορείς να κάνεις δύσκολα πράγματα.».
4. Μετά την ολοκλήρωση κάθε εργασίας, βοηθάμε το παιδί να κάνει διορθώσεις. Αποφεύγουμε τη λέξη έλεγχο, καθώς το παιδί μπορεί να αισθανθεί ότι δεν το εμπιστευόμαστε. Δε χρειάζεται να διορθώνουμε λάθη που αφορούν γνώσεις τις οποίες δεν έχει ακόμη διδαχθεί. Εστιάζουμε σε αυτά που χρειάζεται να ξέρει το παιδί.

Τι να κάνουμε αν το παιδί μας δε διαβάζει μόνο του όταν φεύγουμε από το χώρο μελέτης;

Στην περίπτωση που το παιδί μας δε διαβάζει, ή καθυστερεί υπερβολικά πολύ να ολοκληρώσει τις εργασίες του, όταν φεύγουμε από τον χώρο μελέτης του, μπορούμε να δοκιμάσουμε να καθίσουμε κοντά του, αφήνοντάς το, όμως, να κάνει μόνο του τις εργασίες του. Μπορούμε εκείνη τη στιγμή να διαβάζουμε ένα βιβλίο και, αν το παιδί χρειαστεί τη βοήθειά μας, να του την προσφέρουμε ή, όταν αποσπάται, να το επαναφέρουμε ώστε να μην καθυστερεί. Για να το επαναφέρουμε, μπορούμε να του πούμε με ήρεμο τρόπο: «Μπορείς, σε παρακαλώ, να συγκεντρωθείς;».

Όταν το παιδί μας έχει πλέον υιοθετήσει μία ρουτίνα στο διάβασμά του, χρειάζεται να φεύγουμε από τον χώρο μελέτης του, ώστε το παιδί να αυτονομηθεί. Αν δε μπορούμε να διαχειριστούμε τη μελέτη του παιδιού μας, μπορούμε να την αναθέσουμε σε κάποιον εκπαιδευτικό. Χρειάζεται, όμως, να του καταστήσουμε σαφές ότι αυτό που θέλουμε είναι το παιδί μας να μάθει να διαβάζει μόνο του.

Extra tips:

• Συμβουλεύουμε το παιδί μας να προσέχει τι ζητάει ο/η εκπαιδευτικός του να κάνουν στο σπίτι. Έτσι, θα γνωρίζει τις υποχρεώσεις που έχει για το σπίτι.
• Βοηθάμε το παιδί, αλλά δεν παίρνουμε τον ρόλο του/της εκπαιδευτικού του, ακόμα κι αν είμαστε εκπαιδευτικοί.
• Δε μαθαίνουμε στο παιδί διαφορετικούς τρόπους και κόλπα από εκείνα που διδάχτηκε στην τάξη.
• Αν δε γνωρίζουμε αυτό που μας ρωτάει το παιδί, του λέμε να ρωτήσει τον εκπαιδευτικό την επόμενη ημέρα στο σχολείο.
• Δεν κάνουμε τις εργασίες του παιδιού.
• Δε σβήνουμε τις εργασίες του παιδιού επειδή δε μας αρέσουν. Γενικότερα, δεν ακυρώνουμε την προσπάθεια του παιδιού.
• Δε διαβάζουμε το παρακάτω μάθημα για να μη χαλάσουμε ένα από τα βασικότερα κίνητρα μάθησης, το στοιχείο της έκπληξης. Αν το παιδί μας διψάει για μάθηση, δεν του διδάσκουμε την ύλη του σχολείου, αλλά του μαθαίνουμε για άλλα αντικείμενα που δε διδάσκονται στο σχολείο. Τέτοια μπορεί να είναι η μαγειρική, η αστρονομία κ.α..
• Αφήνουμε την προετοιμασία της σχολικής του τσάντας για την επόμενη μέρα στο παιδί.
• Συνεργαζόμαστε με τον/την εκπαιδευτικό του παιδιού. Ερχόμαστε σε επικοινωνία με τον/την εκπαιδευτικό του παιδιού μας ένα μήνα περίπου μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Έτσι, θα ενημερωθούμε και ο/η εκπαιδευτικός θα ξέρει ότι ενδιαφερόμαστε για το παιδί μας και τη σχολική του ζωή, “φωτίζοντας” το, ανάμεσα στα υπόλοιπα παιδιά.
• Αποφεύγουμε τον πρώτο πληθυντικό όταν μιλάμε για τις υποχρεώσεις του παιδιού. Δε λέμε, για παράδειγμα, :«Έχουμε διάβασμα.». Κι αυτό γιατί το παιδί εισπράτει το μήνυμα ότι το διάβασμα είναι ευθύνη και των δύο μας και όχι δική του. Έτσι, περιμένει να είμαστε συνεχώς δίπλα του στο διάβασμα.

Επιστροφή σε: Οργάνωση σχολικής μελέτης